مادر و روز مادر

سلام، یه باگ جدید دارم و اون هم اینه که بعد از عصبی شدن، نصف سمت راست بدنم درد می گیره و کمی بی رمق میشه. فکر کنم دیگه تنش مستقیما روی مغزم اثر میذاره! الان هم که دارم مینویسم قفسه سینه ام درد داره و سمت راست صورتم گز گز می کنه، چرا؟ چون از صبح کلی با بچه کلنجار رفتم، جلسه مدرسه را رفتم، وقتی اومدیم خانه، بچه لیوان را شکست، کاغد دیواری را کند، آنقدر جیغ کشید که تمام وجودم میلرزید و بعد کلنجار با دومی سر اینکه شلوار تازه شسته شده خیس را نپوشد و شلوار قبلی که هنوز واقعا نو است را بپوشد کلی مذاکره کردم که البته با لج و گریه و داد و بیداد او همراه بود! بعدش هم مثل یک راننده مودب بردم رساندمش کلاس. این وسط هزار بار شکلات و لواشک و آدامس خواستن کوچیکه هم چاشنی بود! آهان... شام را درست کردم وظرفها را هم شستم. مودب و مرتب! دیگه به جایی رسیده ام که امیدم را به فعالیت اجتماعی، کار، تدریس یا هرچیزی از دست داده ام و منفعلانه به انجام کارهای بی اهمیت تکراری روزانه مشغولم. و بی‌صدا خاکستر می شوم... + نوشته شده در دوشنبه پانزدهم آبان ۱۴۰۲ ساعت 17:8 توسط منتظر  |  مادر و روز مادر...

آخر چرا جامعه ما اینقدر جنسیت زده است؟ پسر بودن امتیازی بیولوژیکی است یا امتیازی است که جامعه به فرد می دهد؟ این بحث آنقدر گسترده و عمیق است که با یک ساعت و دو ساعت نمی‌شود جمعش کرد. و تازه اگر روزی بالاخره به نتیجه برسد، البته نتیجه صحیح، نسل‌ها باید بگذرد تا چیزی که ملکه ذهن افراد جامعه شده و حتی می توان گفت از بدو تولد انگار که با شیر مادر وارد جان و تن آدمی می شود، کم کم کمرنگ شود و احتمالا هیچگاه کاملا تصحیح نخواهد شد!از پول توجیبی و امکانات متنوع بگیر تا خرج دانشگاه و کمک‌های پسا ازدواج که اصلا برای جنس پسر نه تنها دوبرابر بلکه ۱۰ برابر است، بگذریم، در محبت و توجه چرا انقدر تفاوت قائل می شوند؟ آنهم نه ۱۰ برابر بلکه صدها برابر!!!! تا جایی که در اجتماع اغلب خانواده ها، نوه های پسری به منزله شهروندان درجه ۱ و نوه های دختری شهروندان درجه چندم، به حساب می آیند! آخر چرا مادر و روز مادر...